The Summer I Was Sixteen by Geraldine Connolly
The turquoise pool rose up to meet us,
its slide a silver afterthought down which
we plunged, screaming, into a mirage of bubbles.
We did not exist beyond the gaze of a boy.
Shaking water off our limbs, we lifted
up from ladder rungs across the fern-cool
lip of rim. Afternoon. Oiled and sated,
we sunbathed, rose and paraded the concrete,
danced to the low beat of "Duke of Earl".
Past cherry colas, hot-dogs, Dreamsicles,
we came to the counter where bees staggered
into root beer cups and drowned.
We gobbled cotton candy torches, sweet as furtive kisses,
shared on benches beneath summer shadows.
Cherry. Elm. Sycamore. We spread our chenille
blankets across grass, pressed radios to our ears.
mouthing the old words, then loosened
thin bikini straps and rubbed baby oil with iodine
across sunburned shoulders, tossing a glance
through the chain link at an improbable world.
Zestien
We hingen bij het zwembad rond,
plonsden er in,
schreeuwden
We bestonden alleen
als er jongens naar ons keken.
We klommen omhoog
langs het trappetje,
en gingen ingesmeerd,
in de zon liggen.
Of we paradeerden over het beton
We dansten op de lage beat van 'Duke of Earl'
We dronken cherry cola, aten hotdogs,
En zagen bijen verdrinken in glazen drank.
We lagen op banken,
met de plugjes van de radio in onze oren.
We maakten onze bikini bandjes los
en smeerden elkaar in.
En keken over de ketting
naar een wereld die
mogelijk,
onmogelijk,
misschien mogelijk
voor ons zou worden.
Meisje zijn eerder volwassen dan jongens.
Als je zestien bent kijk je om je heen naar de jongetjes van jouw leeftijd.
Ze zijn een kop kleiner, met pukkels, een overslaande stem.
Onhandig, alles moet nog in balans komen.
De meisjes wagen een blik aan die wereld
waarin ze nog niet binnen kunnen komen.
Ze kruipen bij elkaar, met hun vriendinnen
en moeten op betere tijden wachten.
Of hun heil zoeken bij jongens die een paar jaar ouder zijn.
