Those Were The Days, My Friend
by Mary Hopkins, Strouse, Charles/adams , Lee
Once upon a time, there was a tavern
Where we used to raise a glass or two
Remember how we laughed away the hours,
Think of all the great things we would do
Those were the days, my friend
We thought they'd never end
We'd sing and dance forever and a day
We'd live the life we'd choose
We'd fight and never lose
For we were young
and sure to have our way
Then, the busy years went rushing by us
We lost our starry notions on the way
If, by chance, I'd see you in the tavern,
We'd smile at one another and we'd say
Those were the days, my friend
We thought they'd never end
We'd sing and dance forever and a day
We'd live the life we'd choose
We'd fight and never lose
Those were the days, oh yes, those were the days
Just tonight, I stood before the tavern
Nothing seemed the way it used to be
In the glass, I saw a strange reflection
Was that lonely woman really me?
Those were the days, my friend
We thought they'd never end
We'd sing and dance forever and a day
We'd live the life we'd choose
We'd fight and never lose
Those were the days, oh yes, those were the days
Through the door, there came familiar laughter
I saw your face and heard you call my name
Oh, my friend, we're older but no wiser
For in our hearts, the dreams are still the same
Those were the days, my friend
We thought they'd never end
We'd sing and dance forever and a day
We'd live the life we'd choose
We'd fight and never lose
Those were the days, oh yes, those were the days
Lang geleden was er een taveerne.
Waar we wel eens het glas hieven
Weet je nog hoe we de jaren weg lachten
Weet je nog wat we allemaal
aan grote dingen zouden doen
Dat waren nog eens tijden!
We dachten dat er nooit een eind aan zou komen
We dansten tot in de kleine uurtjes
We zouden het leven leven waar we voor gekozen hadden.
We zouden vechten en nooit verliezen
Want we waren jong,
en we hadden het leven in ons eigen hand.
Toen waren de drukke jaren ineens om
We verloren onze glitters onderweg
Als we elkaar toevallig tegen kwamen in de kroeg
Lachten we tegen en elkaar en zeiden:
Dat waren nog eens tijden!
En vanavond stond ik voor de kroeg
En niets leek meer te zijn zoals het voeger was
In het glas zag ik vreemde spiegeling
Was die eenzame vrouw mijn spiegelbeeld?
Dat waren nog eens tijden
Van achter de deur hoorde ik een bekende lach
Ik zag je gezicht en hoorde je mijn naam noemen
Vriend, we zijn ouder maar niet wijzer
Want in onze harten zijn de dromen nog het zelfde
Dat waren nog eens tijden!
